Logopedia dla dorosłych

Logopedia jest nauką interdyscyplinarną, oznacza to, że łączy w sobie i czerpie wiedzę z wielu dyscyplin naukowych, np. medycyny, psychologii, językoznawstwa, ortodoncji, anatomii, itp. Dzięki takiemu podejściu logopeda posiada niezbędną wiedzę, aby właściwie rozpoznać problem z jakim zgłasza się pacjent i udzielić pomocy. Przez długi czas logopeda był postrzegany jako osoba pracująca z     dziećmi. Jednak od pewnego czasu logopedzi pracują także z osobami dorosłymi. U dorosłych najczęstszymi przyczynami zaburzeń mowy i komunikowania się są różnego rodzaju choroby układu nerwowego, np. udary mózgu, urazy czaszkowo-mózgowe, choroby neurozwyrodnieniowe (choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, itd.), choroby bakteryjne i wirusowe. Często skutkiem tych chorób, oprócz niepełnosprawności ruchowej, są zaburzenia mowy. Przejawiają się one w różny sposób, mają różny poziom głębokości, w różnym stopniu wpływają na poziom porozumiewania się z otoczeniem. I tutaj właśnie "wkracza" logopeda albo neurologopeda, który po dokładnym zbadaniu pacjenta oraz rozpoznaniu występujących zaburzeń (afazja i/lub dyzartria) zaleci odpowiednią terapię, mającą na celu usprawnienie porozumiewania się. Każdy pacjent z zaburzeniami mowy, niezależnie czy jest to afazja czy dyzartria, wymaga prowadzenia terapii logopedycznej. Zwykle terapia jest rozpoczęta w momencie pobytu pacjenta na oddziale udarowym lub rehabilitacyjnym, ale problem pojawia się, kiedy pacjent opuszcza szpital, ponieważ nie zawsze ma możliwość kontynuacji terapii logopedycznej.